O efektach pracy synodu o rodzinie i wynikających z niego wskazaniach dla Duszpasterstwa Rodzin w Polsce pod przewodnictwem biskupa Jana Wątroby oraz ks. Przemysława Drąga rozmawiali Diecezjalni Duszpasterze Rodzin oraz Diecezjalni Doradcy Życia Rodzinnego. Przedstawiciele większości polskich diecezji spotkali się 27 listopada na Jasnej Górze, by po tak ważnym dla Kościoła wydarzeniu, jakim było XIV Zwyczajne Zgromadzenie Ogólnego Synodu Biskupów nt. Powołania i misji rodziny w Kościele i świecie współczesnym odpowiedzieć na pytanie, co powinno zmienić się w polskim Duszpasterstwie Rodzin. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. w kaplicy Cudownego Obrazu i zawierzeniem spraw polskich rodzin Matce Bożej Jasnogórskiej.

Relacjonując obrady synodu, biskup Jan Wątroba przewodniczący Rady ds. Rodziny KEP zwrócił uwagę na niepokojące tendencje polegające na odchodzeniu od mówienia o odpowiedzialności człowieka za grzech. W dokumencie końcowym nie znalazły się fragmenty Pisma św. mówiące o nierozerwalności małżeństwa. Z drugiej strony diagnoza sytuacji współczesnej rodziny doprowadziła ojców synodalnych do cennych dla Duszpasterstwa Rodzin wniosków.
Ksiądz Przemysław Drąg dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin przedstawił niektóre wskazania wynikające z obrad synodu:
– towarzyszenie narzeczonym przed ślubem i młodym małżonkom w pierwszych latach małżeństwa, nie tylko przez kapłanów, ale głównie przez starsze stażem małżeństwa,
– udział specjalistów z zakresu biomedycyny w kursach przygotowujących do zawarcia sakramentu małżeństwa,
– praktyka Mszy św. w intencji rodzin, przy szczególnych okazjach związanych z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich,
– wprowadzenie w seminariach duchownych przedmiotu duszpasterstwa małżeństw i rodzin,
– zakorzenienie duszpasterstwa rodzin w parafiach poprzez wspólnoty, stowarzyszenia, spotkania w małych grupach.
Najszersza dyskusja toczyła się wokół przygotowania do małżeństwa oraz formacji duchownych. Trzeba rozróżnić rekolekcje weekendowe dla narzeczonych, które przynoszą bardzo dobre owoce, od szybkiego kursu przygotowawczego – zastrzegł jeden z księży. Weekend może mieć charakter dnia skupienia, być zwieńczeniem całego kursu. Diecezjalna doradczyni rodzin uzupełniła: – Rekolekcje nie wykluczają ani nie zastępują przygotowania do złożenia przysięgi małżeńskiej. A w przypadku spotkań weekendowych problem nie leży w pierwszej kolejności w ilości czasu, ale ilości uczestników i możliwości indywidualnego dotarcia do poszczególnych osób z ważnymi treściami.
Synod przypomniał, że duszpasterstwo rodzin nie jest dodatkiem w parafii, ale podstawową formą duszpasterstwa. Niestety nie we wszystkich seminariach są zajęcia przygotowujące do pracy z rodzinami. Problemem może być wprowadzenie nowego przedmiotu w sytuacji, gdzie seminarium jest afiliowane do uniwersytetu. Duszpasterz z południa Polski zauważył: – Co gorsze, w niektórych seminariach teologia małżeństwa i rodziny jest likwidowana. To tendencja wśród młodych rektorów. Temat jest trudny, ale trzeba go podjąć.
Przypomnieniem, jak ważna jest rodzina, mógłby być Tydzień Rodziny obchodzony w całej Polsce. W ramach obchodów mieściłyby się zarówno przedsięwzięcia rekreacyjne, kulturalne, edukacyjne, jak i modlitewne. Połączenie różnych inicjatyw promujących wartość życia, małżeństwa i rodziny, których coraz więcej w przestrzeni publicznej, przyniesie nie tylko efekt spójności i integracji środowisk, ale również mocnego akcentu położonego na tematykę rodzinną.
Uczestnicy spotkania w Częstochowie podkreślali, jak ważna jest modlitwa rodzin i za rodziny. Rada ds. Rodziny zachęca, by w parafiach wprowadzić praktykę nabożeństwa do Świętej Rodziny. Materiały duszpasterskie zostały opracowane przez siostry ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Modlitwa za rodziny i z udziałem rodzin odbywałaby się z częstotliwością raz w miesiącu, a nawet raz w tygodniu.
W wielu głosach obecne były stwierdzenia o dużym zaangażowaniu osób służących rodzinie i wielu dobrych praktykach, które są unikatowe w skali Europy. Zarówno diecezjalni duszpasterze rodzin jak i diecezjalni doradcy życia rodzinnego widzą potrzebę udoskonalania form pracy i swojego warsztatu, ale dostrzegają też pozytywne zmiany zachodzące w ostatnich dekadach w polskim duszpasterstwie rodzin.

AD/KODR