10. film na Rok Rodziny Amoris Laetitia: Duchowość małżeństwa i rodziny

Opublikowano: 5 stycznia 2022 r.

Materiały do pobrania: TUTAJ

Jezus mieszka w rodzinie

OJCIEC ŚWIĘTY

„Każda rodzina pragnie żyć w pokoju, w środowisku, gdzie każdy czuje się kochamy i zrozumiany. W jaki sposób rodzina może stworzyć atmosferę przyjęcia, otwartości? Rodzina nie składa się jedynie z męża i żony, dzieci, ponieważ w małżeństwie mieszka Jezus. Pan żyje w rodzinie prawdziwie i konkretnie. Mówią o Nim akty miłości, konkretne działania pomiędzy mężem i żoną, pomiędzy rodzicami i dziećmi. Ważne jest, aby okazywać uczucia miłości. Gdy nie ma znaków miłości w rodzinie, można powiedzieć, że zima zagościła w takiej rodzinie, zima egzystencjalna.”

Boża miłość objawia się „żywymi i konkretnymi słowami, poprzez które mężczyzna i kobieta wyrażają swoją miłość małżeńską”. Zatem dwoje są nawzajem odbiciem Bożej miłości, która pociesza słowem, spojrzeniem, pomocą, pieszczotą, uściskiem. Dlatego też „pragnienie tworzenia rodziny to postanowienie, by być częścią marzenia Boga, decyzja, aby marzyć wraz z Nim, odwaga uczestniczenia w Jego budowaniu świata, odwaga tworzenia z Nim tej historii, budowania świata, w którym nikt nie czułby się samotny. AL 321

Rodzina Aymerich:

„Chcemy dziś podzielić się z Wami naszym domem. To jest nasza Domowa Kapliczka. Jest to miejsce wielbienia, spotkania z Bogiem, modlitwy, gdzie staramy się rozwijać nasze rodzinne posługiwanie, by żyć jako domowy Kościół.”

Duchowość realizuje się konkretnie we wspólnocie rodzinnej. Zatem osoby posiadające głębokie pragnienia duchowe nie powinny odczuwać, że rodzina oddala je od rozwoju w życiu Duchem Świętym, ale że jest to droga, której użył Pan, aby je doprowadzić do szczytów zjednoczenia mistycznego”. AL 316

Zaproszenie do refleksji:

Poprzez moje akty miłości, Bóg może okazać miłość mojemu współmałżonkowi, naszym dzieciom, osobom, które spotykam. Rozmyślam nad tym ogromnym darem oraz o tym, jak nim żyję.

Zadanie dla rodziny:

Jezus mieszka w naszym domu. Pomyślmy razem o rzeczach, które mogą nam pomóc pamiętać o tym, że Jezus nie jest obrazem do czczenia, ale żywą obecnością. Możemy się zwrócić do Niego w każdej chwili i w każdym pomieszczeniu w naszym domu.

Zadanie dla grupy/wspólnoty:

Zaprośmy rodziny, aby pomyślały o obrazie lub stworzyły taki obraz, który może mówić o obecności Jezusa każdemu, kto będzie przekraczał progi ich domu.

Modlitwa

Dzięki Ci, Panie,
za obecność w naszej rodzinie.

Dziękuję Ci,
ponieważ Twoją siłą możemy podeprzeć się
i dalej kontynuować naszą drogę,
przezwyciężając trudności, problemy, nieporozumienia.

Pomóż nam znaleźć nowe gesty miłości,
ponieważ „ci, którzy kochają, żyją w radości”.
Pomóż nam zrealizować marzenie,
jakie Ty masz wobec naszej rodziny w Twoim sercu.

Amen.

Wezwani do głoszenia

OJCIEC ŚWIĘTY

„Jak ważne jest, aby mówić małżonkom o tym, że w ich sakramencie obecny jest Chrystus! Że nigdy nie są sami, nawet wtedy, gdy czują się załamani. Z tego powodu istotne jest, aby małżeństwa, które odkryły tę tajemnicę przekazywały ją innym małżeństwom słowem zdolnym oświecić każdą rodzinę łaską i nadzieją.”

Pod wpływem Ducha Świętego rodzina (…) się otwiera, wykracza poza swoje granice, aby obdarzyć swoim dobrem również innych, aby otoczyć ich opieką i dążyć do ich szczęścia. Ta otwartość jest szczególnie wyrażona w gościnności: (…) „Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę” (Hbr 13,2). Gdy rodzina gości i wychodzi na spotkanie innych (…) jest „symbolem, świadectwem i uczestnikiem macierzyństwa Kościoła. Rodzina żyje specyficzną duchowością, będąc jednocześnie Kościołem domowym i żywotną komórką, aby zmienić świat.” AL 324

Rodzina staje się w ten sposób podmiotem działalności duszpasterskiej poprzez bezpośrednie głoszenie Ewangelii i dziedziczenie różnorodnych form świadectwa: solidarności z ubogimi, otwarcia na różnorodność osób (…) solidarności moralnej i materialnej wobec innych rodzin, a zwłaszcza najbardziej potrzebujących, zaangażowanie na rzecz promocji dobra wspólnego (…) wychodząc od terytorium, na którym się żyje…” AL 290

Rodzina Aymerich:

„To poprzez naszą relację uświadamialiśmy sobie niezliczoną ilość razy nasze ograniczenia i niedoskonałość. Jesteśmy świadomi, że dzięki momentom modlitwy Bóg czyni naszą misję owocną.”

Przekazywanie wiary zakłada, że rodzice przeżywają realne doświadczenie zaufania Bogu, poszukiwania Go, odczuwania Jego potrzeby, bo tylko w ten sposób „pokolenie pokoleniu głosi Jego dzieła i zwiastuje Jego potężne czyny” (por. Ps 145, 4) i „ojciec dzieciom rozgłasza Twoją wierność” (Iz 38, 19). AL 287

Zaproszenie do refleksji:

Myślę, jak i gdzie Pan wzywa mnie, by świadczyć o mocy Jego obecności w moim życiu.

Zadanie dla rodziny:

Pomyślmy w naszej rodzinie na temat daru, jaki posiadamy – którym jest dawanie osobom przychodzącym do naszego domu możliwości spotkania Jezusa w prostocie przyjmowania naszych gości.

Zadanie dla grupy/wspólnoty:

Jako społeczność – spróbujmy być „rodziną, która jest otwarta i wychodzi naprzeciw innym” (AL 324). Można zorganizować takie „przyjęcie otwartości”, na które każda z rodzin zobowiązuje się zaprosić kogoś, kto jest daleko od Kościoła, nie chodzi do Kościoła lub jest samotny.

Modlitwa

Panie,
doświadczyliśmy siły Twojej obecności
w osamotnieniu, cierpieniu, w trudnych momentach.

Pomóż nam dzielić się z braćmi i siostrami
radością spotkania się z Twoją żywą obecnością
w naszym życiu i w naszej rodzinie.

Pomóż nam być rodziną otwartą,
taką, która wie, jak przyjmować,
która wie, jak troszczyć się o innych.

Pomóż nam zmieniać świat Twoją miłością.

Amen.

Przejdźmy tę drogę jako rodziny.
Idźmy dalej razem!

OJCIEC ŚWIĘTY

Żadna rodzina nie rozpoczyna będąc doskonale wyposażona. Nie ma rodziny „gotowej”. Nigdy nie traćmy nadziei z powodu naszych ograniczeń. Nigdy też nie powinniśmy rezygnować z szukania pełni miłości i komunii obiecanej nam.”

Podziwianie ukochanej osoby oczyma Boga i rozpoznawanie w niej Chrystusa jest głębokim doświadczeniem duchowym. Wymaga to bezinteresownej dyspozycyjności, pozwalającej docenić jej godność. (…) Jezus był wzorem, bo gdy ktoś przychodził, aby z Nim rozmawiać, patrzył na niego z miłością (por. Mk 10, 21). Nikt w Jego obecności nie czuł się zaniedbywanym, bowiem Jego słowa i gesty były wyrazem owego pytania: „Co chcesz, abym ci uczynił?” (Mk 10, 51). To przeżywa się w codziennym życiu rodziny. W niej pamiętamy, że osoba, która z nami żyje, zasługuje na wszystko, bo ma nieskończoną godność, będąc przedmiotem wielkiej miłości Ojca. W ten sposób rozkwita czuła troska, zdolna do „rozbudzenia w drugim radości bycia kochanym. Wyraża się ona szczególnie w zajmowaniu się z subtelną troską ograniczeniami drugiego, zwłaszcza gdy ujawniają się w sposób oczywisty””. AL 323

Wszyscy jesteśmy powołani, aby nieustannie dążyć ku temu, co nas przekracza, w tym pokonywania naszych ograniczeń, a każda rodzina powinna żyć tą nieustanną zachętą. Rodziny, podążajmy naprzód i nie ustawajmy! Mamy obietnicę, że więcej jeszcze zawsze przed nami.”. AL 325

Rodzina Aymerich:

„Naszą rodzinną modlitwę opieramy na dwóch momentach w dniu: jeden to moment przed obiadem, kiedy odczytujemy modlitwę kontemplacyjną ze starszymi dziećmi. Drugi moment wieczorem, kiedy całą rodziną spędzamy czas na uwielbieniu przy pieśniach i tańcu, w takim szczególnym czasie przy Piśmie Świętym, starając się przyjąć Słowo do naszego życia, odnieść Je do konkretnych okoliczności każdego z nas.”

Każdego dnia można znaleźć kilka minut, aby zjednoczyć się z żywym Panem, powiedzieć Jemu o tym, co nas niepokoi, modlić się za potrzeby rodziny, pomodlić się za kogoś, kto przeżywa trudny okres, zwrócić się o pomoc, kochać, dziękować za życie i dobre rzeczy, prosić Matkę Bożą, aby nas chroniła pod swym macierzyńskim płaszczem. Mówiąc krótko, ta chwila modlitwy może uczynić rodzinie bardzo wiele dobrego”. AL 318

Zaproszenie do refleksji:

„Co chcesz, abym ci uczynił?” (Mk 10, 51). Pytajmy się często, co możemy zrobić, by uszczęśliwić konkretną osobę w rodzinie.

Zadanie dla rodziny:

Zaplanujmy czas modlitwy rodzinnej lub, jeśli już się wspólnie modlimy, pomyślmy razem za kogo lub za jaką sytuację moglibyśmy się pomodlić rodzinnie.

Zadanie dla grupy/wspólnoty:

Pomyślmy o działaniu, które byłoby wspólnotowym aktem otwarcia się na innych. Można byłoby zaprosić osoby do tego, aby podczas przekazywania sobie znaku pokoju w trakcie Mszy Świętej skierowały wzrok wyrażający kontemplację z miłością na osobę będącą w pobliżu.

Modlitwa

Panie,
nasza rodzina nie jest doskonała,
ale nie chcemy rezygnować
z poszukiwania pełni miłości,
którą nam obiecałeś.

Daj nam, o Panie, siłę
do pokonywania naszych ograniczeń
oraz do tego,
abyśmy dalej kontynuowali naszą podróż.

Pomóż nam dać komuś innemu
radość z poczucia bycia kochanym.

Pomóż nam utkwić nasze spojrzenie z miłością na każdej osobie,
tak jak Ty to czynisz.

Amen.

Uczynić z domu Kościół

OJCIEC ŚWIĘTY

„Ukochani małżonkowie, pomagajcie sobie nawzajem doświadczać piękna domowego Kościoła, aby „uczynić z waszego domu Kościół”. Organizujmy w parafiach możliwości do spotykania się, do modlitwy dla rodzin, do rozwoju, do dyskusji, do adoracji w sprawach ważnych, jak również w sprawach małej wagi. Musimy być ‘rodziną rodzin’, gdzie każdy czuje się przyjęty i kochany. To jest Kościół.
Lecz, co dzieje się, kiedy mama i tata kłócą się i jest tam coś w rodzaju burzy? To ludzkie. Mogą fruwać talerze, ale jedynie pod warunkiem, że
pokój zostanie przywrócony zanim skończy się dzień. Gest, uśmiech, ale najpierw pokój. Bo, mówię wam, zimna wojna nazajutrz jest bardzo niebezpieczna.”

My duszpasterze powinniśmy zachęcać rodziny do wzrastania w wierze. (…) zapraszając do tworzenia cotygodniowych przestrzeni modlitwy rodzinnej, ponieważ rodzina, która razem się modli, trwa razem. (…) Słowo Boże jest nie tylko dobrą nowiną dla życia prywatnego osób, ale również kryterium oceny i światłem, by rozeznać różne wyzwania, przed którymi stają małżonkowie i rodziny.”AL 227

Prawda jest taka, że „komunia rodzinna może być zachowana i doskonalona jedynie w wielkim duchu ofiary. Wymaga bowiem szlachetnej gotowości każdego i wszystkich do zrozumienia, tolerancji, przebaczenia i pojednania.” „Przebaczenie oparte na nastawieniu pozytywnym, próbującym zrozumieć słabość innych i starającym się szukać usprawiedliwienia dla drugiej osoby.”AL 106, 105

Zaproszenie do refleksji:

Zastanawiam się nad moim zachowaniem, kiedy w rodzinie pojawia się jakieś nieporozumienie. Czy moim celem jest próba odkrycia, kto ma rację, czy przede wszystkim staram się zrozumieć perspektywę drugiej osoby?

Zadanie dla rodziny:

Możemy zaproponować w naszej rodzinie „tydzień przebaczenia”: mógłby to być czas, w którym każdy na swój własny sposób poświęca się, aby przebaczać innym. Pod koniec tygodnia moglibyśmy podzielić się naszym doświadczeniem przebaczania.

Zadanie dla grupy/wspólnoty:

Podczas bieżącego tygodnia, zaproponujmy naszej wspólnocie chwilę Adoracji Eucharystycznej, aby wymiar rodzinny we wspólnocie mógł być podkreślony.

Modlitwa:


Jezu, Maryjo i Józefie,
w was kontemplujemy blask prawdziwej miłości,
do was zwracamy się z ufnością.

Święta Rodzino z Nazaretu,
uczyń także nasze rodziny środowiskami komunii i modlitwy,
autentycznymi szkołami Ewangelii
i małymi Kościołami domowymi.
Święta Rodzino z Nazaretu, niech nigdy więcej w naszych rodzinach nikt nie doświadcza przemocy, zamknięcia i podziałów:
ktokolwiek został zraniony albo zgorszony,
niech szybko zazna pocieszenia i uleczenia.
Święta Rodzino z Nazaretu,
przywrócić wszystkim świadomość
sakralnego i nienaruszalnego charakteru rodziny,
jej piękna w Bożym zamyśle.
Jezu, Maryjo i Józefie, usłyszcie, wysłuchajcie naszego błagania.

Amen

Franciszek, 19 marca 2016

Zaproszenie do przeczytania Amoris Laetitia

Duchowość małżeństwa i rodziny”

Amoris laetitia, rozdział 9, numery 313 – 325

Miłość rodzinna: Powołanie i droga do świętości

Ojcze Niebieski,
Przychodzimy do Ciebie, aby Cię wielbić i dziękować Ci za wspaniały dar rodziny.
Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny uświęcone przez sakrament małżeństwa.
Niech codziennie na nowo odkrywają łaskę, jaką otrzymały
i jako małe kościoły domowe
niech poznają, jak dawać świadectwo o Twojej obecności oraz miłości,
jaką Chrystus obdarza Kościół.
Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny,
które napotykają trudności i cierpienie związane z chorobą
lub inną okolicznością jedynie Tobie wiadomą.
Podtrzymaj je i uczyń je świadomymi ścieżki świętości, na którą je wzywasz,
aby mogły doświadczyć Twojego nieskończonego miłosierdzia
i znaleźć nowe sposoby, by wzrastać w miłości.
Modlimy się do Ciebie za dzieci i młodzież,
oby spotkali Ciebie i odpowiedzieli radością na powołanie, które dla nich przeznaczyłeś.
Modlimy się za rodziców i dziadków:
niech będą świadomi, że są znakiem ojcostwa i macierzyństwa Boga
poprzez troskę o ciało i duszę dzieci, które im powierzasz,
a także za doświadczenie braterstwa, jakie rodzina może dać światu.

Panie, spraw, aby każda rodzina mogła żyć swoim własnym powołaniem do świętości w Kościele jako wezwaniem do bycia apostołami, w służbie życiu i pokojowi,
w komunii z naszymi kapłanami, wiernymi i wszystkimi powołanymi w Kościele.
Błogosław Światowemu Spotkaniu Rodzin w Rzymie.
Amen

Oficjalna modlitwa na X Światowe Spotkanie Rodzin
22-26 czerwca 2022

Tłumaczenie: Marta Wierzbicka-Kuczaj, konsultor Rady ds. Rodziny KEP